پیش بینی آمادگی شناختی عاطفی خلاقیت پژوهشی دانشجویان با توجه به خودکارآمدی پژوهشی

هدف: از انجام این پژوهش، بررسی رابطه خودکارآمدی پژوهشی با آمادگی شناختی - عاطفی خلاقیت پژوهشی دانشجویان دانشگاه رازی است. 288 دانشجو (103 پسر و 185 دختر) از طریق نمونه گیری سهمیه­ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته­ها از طریق پرسشنامه خودکارآمدی پژوهشی صالحی (1391) و پرسشنامه محقق ساخته آمادگی شناختی عاطفی خلاقیت پژوهشی جمع­آوری گردید روش: از طریق روش آماری t مستقل، تحلیل رگرسیون، مانوا مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها: نتایج حاصل از رگرسیون ساده و چندگانه نشان داد که مقیاس خودکارآمدی پژوهشی و خرده­مقیاس­های آن می­تواند آمادگی شناختی عاطفی خلاقیت پژوهشی را پیش­بینی­ نماید. همچنین از بین خرده مقیاس­های خودکارآمدی پژوهشی، متغیر مفهوم پردازی پیش­بینی کننده خوبی برای آمادگی شناختی عاطفی خلاقیت پژوهشی دانشجویان است. نتایج آزمونt  مستقل نشان داد که بین دانشجویان دختر و پسر در کل مقیاس آمادگی شناختی عاطفی خلاقیت پژوهشی تفاوت معنی­داری وجود ندارد، اما در مقیاس ریسک­پذیری تفاوت معناداری بین دانشجویان دختر و پسر مشاهده شد. نتیجه­گیری: با توجه به یافته های تحقیق چنین استنباط می­شود متغیر خودکارآمدی پژوهشی از قدرت پیش­بینی­کنندگی قابل قبولی برای خلاقیت پژوهشی برخورداراست، لذا افرادی که خودکارآمدی پژوهشی بالاتری را تجربه کنند در بعد خلاقیت پژوهشی هم بهره­وری بیشتری خواهند داشت.